De jaren 0 van PLANETART vlogen voorbij in een razendsnelle opeenvolging van succesvolle evenementen. Eén van de meest definiërende daarvan was de opening van het sociale dienstgebouw in Enschede, die PLANETART maakte tot de creatieve broedplaats die ze stiekem altijd al had willen zijn. Het transformeerde haar in een instituut dat in feite al haar partners in staat stelde om wat dan ook voor geks te doen, zolang het kunst was. Het maakte vrij weinig uit wat voor soort kunst; PLANETART (en schenk even extra aandacht aan de naam in deze context) kon er een podium voor vinden en het incorporeren in haar artistieke wereld van activisme en maatschappijkritiek. Hiervoor is geen beter voorbeeld te vinden dan de opening van het sociale dienstgebouw zelf. Een groot scala aan hedendaagse kunstvormen was op die opening te zien: straatkunst, mediakunst, streetdance, maar er werd tevens een centrale rol toegekend aan één van de klassieke kunstvormen: het schilderen. De filosofie van PLANETART was er één van radicale openheid en honger voor alles wat met expressie te maken had. Het absorbeerde alles in haar absurde, totale wereld. Dit verklaarde dan ook de positiviteit en toekomstgerichtheid die het fundament van PLANETART’s succes waren. De Crazy Car Parade in Hengelo was daar nog een uitstekend voorbeeld van.
Kees: Voordat PLANETART naar Enschede verhuisde organiseerde ze haar activiteiten in Hengelo; ofwel in het Badhuis, ofwel in mijn vrij kleine atelier daartegenover. Echter, op het Wilminkplein middenin het centrum van Enschede stond het sociale dienstgebouw al een tijdje leeg. Dit was een groot kantoorpand van vijf verdiepingen bestaande uit honderden kleine kantoorruimtes en een gigantische kelder. Kort daarvoor zaten ambtenaren hier nog elke dag stapels papieren te verwerken. Gezien de ontzettende groei van PLANETART en haar ambitie om zoveel mogelijk kunstvormen onder één dak te krijgen, was dit pand natuurlijk een uitgelezen kans. Over het krijgen van dat gebouw werd niet moeilijk gedaan. Ik heb mijn contacten bij de gemeente ingeschakeld en kreeg niet veel later in 2003 de sleutel. Dit was reden voor een grote verbouwing én een feestje.
‘’Miss Holland van dat jaar werd aangereden in een grote pick-uptruck, gezeten in een leunstoel onder een parasol, terwijl Peter Klashorst haar live op het plein schilderde.’’
During the opening I created a collective space for different artforms. There were many artists who now feature in the collections of some of the best museums that the world has to offer, such as Erik van Lieshout, Joep van Liefland, and Peter Klashorst. The Wilmink Square hosted graffiti art, and street dance, and Def P of the Osdorp Posse even came to paint. All of this while inside the building people were busy renovating, demolishing, and pimping all of the offices. Also, the day started out very special with Miss Holland of that year arriving at the event, seated on the back of a pick-up truck under a parasol on a huge sofa. It was up to Peter Klashorst to make a live portrait of her during the day. Furthermore, this event had the honor of contributing to a piece of international art history. Nobody less than The London Police were assigned to put the largest mural on the newly acquired building. Their style was characterized by gigantic white figures whom they called The Lads. These lads made every building into a frivolous, pleasant spectacle. Back then, the London Police were still relatively unknown graffiti artists, but after their visit to us Chaz Barrison – he paints The Lads – and Bob Gibson – responsible for the decorum – were invited to almost every major city of the world to provide it with a mural.
Een ander toonaangevend evenement was de Crazy Car Parade van 2001, tijdens de jaarlijkse Nacht van Hengelo. De Nacht van Hengelo was een wielerevenement dat duizenden wielerfanaten aantrok, maar net zo goed bezoekers binnenhaalde met haar spectaculaire parade tussen de verschillende rondes door. Ik heb de organisatie gebeld en gevraagd of PLANETART die parade niet een keer zou mogen organiseren en tot mijn grote verbazing stemde de organisatie in. Om ons deze parade helemaal eigen te maken hebben we er een groot DIY-festijn van gemaakt. Vanuit het hele land hebben we oude caravans en auto’s ingekocht en deze op het centrale plein van Hengelo gezet. Daar heeft een cast van kunstenaars, automonteurs en vrijwilligers vanaf ’s ochtends vroeg tot net voor de parade gewerkt aan het pimpen van de voertuigen, onder het toeziend oog van heel Hengelo. Ook hier was het voor ons belangrijk om de hedendaagse straatkunst die bij onze DIY-cultuur hoorde in de schijnwerpers te zetten. Gedurende de dag was er dus een uitgebreid programma met streetdance, graffiti en muziek dat veel belangstelling trok. De meeste aandacht ging echter uit naar de steeds radicaler wordende caravans en auto’s. Deze varieerden van klassieke eenden, opgefleurd met bolletjespatronen en uitgerust met onverwachtse confettiregens, tot ‘dikke warme sexcaravans’ met interieurs geoptimaliseerd voor wel heel romantische nachten…
‘’Toen ik hem van het evenement op de hoogte bracht verwachtte ik dus dat hij stond te springen om zelf te gaan sleutelen en in de parade mee te rijden. Hijzelf had echter een heel ander idee.’’
An event that combined cars and bikes was of course a natural magnet for autonomous artist Joost Conijn. He was a colleague that I got acquainted with via the Sandberg Institute. His work combined the production of vehicles on the intersection between technology and art, with adventure and exploration. Conijn has made many a vehicle ranging from cars to planes that he used to travel to, among other countries, Morocco and even Kenya. When I asked him to join the event I had thus expected that he would accompany the pimping crew on the square to contribute to the parade. However, Conijn himself saw things differently. He decided to use his brother’s cycling permit to secretly join the cycling round. Under the name of his brother he infiltrated the contest to battle for the honor of PLANETART, even sporting a custom-made PLANETART cycling shirt. The spectators were absolutely flabbergasted when they saw Conijn representing our collective. A little less when he finished as one of the last all the while drinking beer on his bike.
Dit was alweer het laatste artikel van dit jaar. In Januari zal de PLANETART Archives een einde breien aan het fantastische pre-GOGBOT tijdperk van Kees de Groot en PLANETART en haar focus verleggen op het festival dat jaarlijks Enschede verandert in een bolwerk van tech, kunst en experimentele muziek.
